Wanneer ben ik genoeg?
Taalkundig klopt deze zin niet, ik weet het. En toch betekent hij veel voor mij. Een tijdje terug, toen ik nieuwe eisen aan mezelf dacht te moeten stellen, raakte ik ineens geïrriteerd en dacht: ‘ben ik dan nooit genoeg?’
Er zit een vreemde tweedeling in mijzelf: de ene kant zit diep binnen in mij. Dat is het deel van mij dat precies weet wie ik ben, dat weet wat mijn talenten zijn, dat deel dat overtuigd is van mijn kunnen, dat weet wat ik de wereld in wil brengen.
De andere kant zit in mijn hoofd: ik dacht dat wat ik deed niet genoeg was. Wat zouden anderen wel niet van mij vinden? Schoot ik niet tekort als partner, als moeder, als collega, als mens? Aan wat heb ik dat ‘genoeg zijn’ eigenlijk afgemeten? In de maatschappij bestaan veel regels en verwachtingen waaraan ik dacht te moeten voldoen, hokjes waarin ik dacht te moeten passen, diploma’s die ik dacht te moeten halen. Inderdaad, “dacht te moeten”: al deze gedachten spookten door mijn hoofd.
Hoe is het toch mogelijk dat mijn hoofd mijn innerlijke overtuigingen tegenhoudt om aan de oppervlakte te komen? Ik ben ervan overtuigd dat angst de oorzaak is: angst om beschadigd te worden, angst om niet goed genoeg gevonden te worden, angst voor (ver)oordelen. Nu, na al deze jaren, weet ik dat ik niet de enige ben die zo denkt. Dat is vreemd toch? Velen denken dat een ander beter is en velen denken dat we aan van alles en nog wat moeten voldoen. We houden elkaar daarmee in de tang.
Als ik de maatschappij van boven bekijk, zie ik een structuur met afspraken, regels en taken. De maatschappij is een samenlevingsverband dat veiligheid biedt aan de mensen die daarin wonen. Misschien is het woord ‘systeem’ beter: de maatschappij als systeem. Een systeem wil zichzelf in stand houden, alsof het een zelfstandig organisme is.
Van de onderkant bezien, de menselijke kant, kan dat systeem een keurslijf zijn. De maatschappij voelt voor mij soms als een keurslijf omdat ik gedwongen wordt (of denk te worden) om in een hokje te passen dat het systeem heeft bedacht. Daardoor was het voor mij niet altijd makkelijk om mijn eigen weg te gaan. Opmerkingen van anderen of gedachten van onszelf als ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’, ‘wie denk je wel dat je bent’, ‘is daarmee wel geld te verdienen?’ kennen we allemaal. Met het toelaten van deze gedachten en opmerkingen hield ik mijzelf in ieder geval onder de duim. En daar werd ik, lange tijd onbewust, ongelukkig van.
Als mens willen we allemaal gezien worden zoals we zijn, we willen allemaal een vervuld leven leiden, kunnen doen waar we blij van worden en wat ons voldoening geeft. En we voelen voldoening als we onze talenten kunnen gebruiken. Helaas herkennen we onze talenten vaak niet, laat staan dat we ze erkennen.
Dit is de tweedeling die ik vaak voelde: aan de ene kant denken te moeten voldoen aan allerlei eisen van de maatschappij; aan de andere kant de wens om mijn talenten te benutten, te doen wat mîj voldoening geeft.
Wanneer vind ik mezelf goed genoeg? Als ik voldoe aan steeds nieuwe eisen van de maatschappij, van organisaties, van de mensen om me heen?
Of vind ik mezelf goed genoeg als ik kan leven volgens mijn eigen waarden, als ik mijn talenten kan ontwikkelen in een richting waar ik blij van word? En dat hoeft echt niet altijd in een steeds hogere opleiding te zijn, of een diploma, een certificering of een carrière. Voor mij is carrière vooral persoonlijke ontwikkeling; de mens durven zijn die ik ben; mijn talenten durven ontwikkelen en daarop durven vertrouwen. Het zijn MIJN talenten, die heb ik gekregen. Gratis en voor niets. Ik kan ze wegstoppen, ik kan ze laten ondersneeuwen, maar ze zijn er, voor altijd. Ik wil ze (her)ontdekken, ze verder ontwikkelen, ze gebruiken! Als ik bewust mijn talenten gebruik, kan doen waar ik goed in ben en blij van word, kan ik op mîjn manier een bijdrage leveren aan de maatschappij. Dan kan ik een vervuld leven leiden. En vooral: dan neem ik het heft in eigen handen. Voor mij is dat persoonlijk leiderschap: bewust mijn talenten ontwikkelen en gebruiken, recht doen aan wat belangrijk is voor mij. Zo neem ik bewust mijn plaats in in de wereld.
Mijn antwoord op de vraag ‘wanneer vind ik mezelf goed genoeg’ is: als ik voor mezelf erken wie ik ben, als ik dat kan doen wat mij vervulling geeft.
Wat heb jij nodig om jezelf goed genoeg te vinden?
Als je wilt reageren op deze tekst, dan kun je dat doen op de Facebook groep Personal Leadership.
Daar kun je je reactie schrijven, je gedachten, je inzichten etc. En je kunt met elkaar (en met mij) in gesprek gaan over de onderwerpen van mijn schrijfsels.